Sit, inquam, tam facilis, quam vultis, comparatio voluptatis, quid de dolore dicemus?
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re; Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria. Nec mihi illud dixeris: Haec enim ipsa mihi sunt voluptati, et erant illa Torquatis. Nam diligi et carum esse iucundum est propterea, quia tutiorem vitam et voluptatem pleniorem efficit. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Duo Reges: constructio interrete. Non elogia monimentorum id significant, velut hoc ad portam: Hunc unum plurimae consentiunt gentes populi primarium fuisse virum. Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria.
Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe;
Quod totum contra est. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Hic ambiguo ludimur. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Invidiosum nomen est, infame, suspectum. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris.
Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris? Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Sin aliud quid voles, postea.
Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Nos autem non solum beatae vitae istam esse oblectationem videmus, sed etiam levamentum miseriarum. Nunc dicam de voluptate, nihil scilicet novi, ea tamen, quae te ipsum probaturum esse confidam. An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti? Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit?
Quid est enim aliud esse versutum?
Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Nos commodius agimus. At enim hic etiam dolore. Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria. Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur;
Primum divisit ineleganter;
Certe nihil nisi quod possit ipsum propter se iure laudari. Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Ergo omni animali illud, quod appetiti positum est in eo, quod naturae est accommodatum. Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis. Age, inquies, ista parva sunt. Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia? Itaque fecimus.
Non enim ipsa genuit hominem, sed accepit a natura inchoatum.
Quid ad utilitatem tantae pecuniae? Nos autem non solum beatae vitae istam esse oblectationem videmus, sed etiam levamentum miseriarum. Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent. Animi enim quoque dolores percipiet omnibus partibus maiores quam corporis. Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis;
Nam bonum ex quo appellatum sit, nescio, praepositum ex eo credo, quod praeponatur aliis. Sin kakan malitiam dixisses, ad aliud nos unum certum vitium consuetudo Latina traduceret. Ratio quidem vestra sic cogit. Sed quot homines, tot sententiae; Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Cum sciret confestim esse moriendum eamque mortem ardentiore studio peteret, quam Epicurus voluptatem petendam putat. Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus.
